Beden Kitle İndeksi (BMI), uzun süredir kiloyla ilgili sağlık risklerini değerlendirmek ve son zamanlarda GLP-1 reseptör agonistleri semaglutid (Wegovy) ve tirzepatid (Zepbound) gibi obezite karşıtı ilaçlara uygunluğu belirlemek için standart bir ölçü olarak kabul ediliyor. FDA’ya.
Ağırlık ve boy üzerinden hesaplanan BMI, basit ancak kusurlu bir sağlık değerlendirmesi sunar. Başlangıçta Hispanik olmayan beyaz nüfus için tasarlanmıştı ve belirli risk faktörlerini etkileyebilecek kas kütlesi, yağ dağılımı ve etnik köken gibi nüansları gözden kaçırıyordu. Bu, sağlık hizmetlerinde eşitsizlikleri sürdüren ve kardiyometabolik koşulları hesaplamak için hedefi kaçıran modası geçmiş bir ölçümdür.
“Normal” bir BMI’nin ideal olduğu ve “fazla kiloludan obez”e kadar olan BMI’nin ideal olmadığı algısı, yalnızca tıp camiasındaki önyargıyı şiddetlendiriyor ve obezite krizini çözme çabalarımızı karmaşıklaştırıyor. Aşırı kilolu ve obez BMI’si sırasıyla > 25 ve > 30 olan kişiler sağlıklı olabilir. Aynı zamanda “normal” BMI aralığında olanlar da olmayabilir. İç organlarda aşırı yağ (organların etrafında bulunan tehlikeli tip) ve buna bağlı sağlık riskleri olabilir. Üstelik insanlar yaşlandıkça beklenen yağ birikimi BMI’nin güvenilirliğini daha da karmaşık hale getiriyor. Sağlığı yalnızca BMI’ya göre değerlendiremeyiz.
Bu sınırlamaları kabul eden Amerikan Tabipler Birliği (AMA), Haziran 2023’te BMI’nin kusurlu bir ölçüm olduğunu ve BMI’ya ek olarak bel çevresinin ölçülmesinin kiloyla ilgili riski tahmin etmenin daha iyi bir yolu olabileceğini kabul etti.
BMI bir toplum sağlığı ölçüsü olarak uygun olsa da, kilo kaybı için GLP-1’ler gibi ciddi ve pahalı müdahalelere olan ihtiyacı belirlemek için bireysel düzeyde pek işe yaramıyor.
AOM reçeteleme ve kardiyovasküler risk
Kilo kaybı için GLP1’lerin popülaritesinin artmasıyla birlikte, reçete aramak için PCP’lerini ziyaret eden hastaların sayısında bir artış gördük. Anti-obezite ilaçları (AOM’ler) için FDA etiketlemesi, GLP-1’e hak kazanabilmek için BMI kriterlerinin >30 veya >27 olmasını ve kiloyla ilişkili en az bir komorbiditenin olmasını gerektirir. Bu kriter, deri altı yağ yerine daha fazla iç organ yağı biriktirme eğiliminde olan Asya fenotipi için ayarlanabilir.
Ancak GLP-1 agonistleri, yalnızca BMI kriterlerine dayalı olarak AOM’ye hak kazanan her hasta için uygun değildir. Bu ilaçlar pahalıdır ve yan etkileri ve başka riskleri de beraberinde getirir. Yakın zamanda yapılan bir araştırma, insanların yaklaşık üçte ikisinin bir GLP-1 reseptör agonisti reçete ettiğini ve ikinci yılda kullanmayı bıraktığını gösterdi. Sadece reçete yazarak obeziteyi etkili bir şekilde tedavi edemediğimiz açık.
GLP-1 reçetelerindeki son artışın, yalnızca bu yıl işveren sağlık bakım maliyetlerini yüzde 5,4 oranında artırması bekleniyor. Maliyetleri azaltmak ve hastalarımız için uzun vadeli başarıyı optimize etmek istiyorsak, bu yoğun ilaçları kime reçete edeceğimizi daha dikkatli seçmemiz gerekiyor. Toplam vücut ağırlığının %5-10’u oranında klinik olarak anlamlı bir kilo kaybı sağlamak için çeşitli klinik ölçümlere bakmalı ve diğer kanıta dayalı müdahalelere dayanmalıyız. Diğer kanıta dayalı müdahaleler, kayıtlı bir diyetisyenin sağladığı tıbbi beslenme terapisini ve Contrave, Metformin veya Topiramate, Zonisamide, Qsymia ve Orlistat gibi obeziteyi tedavi edebilen diğer daha ucuz ilaçları içerebilir.
Maksimum kilo kaybına odaklanmak obezite sorunumuzu çözmenin yolu olmadığı gibi, diğer kardiyometabolik risk faktörleri mevcut olduğunda da en uygun amaç değildir. Temel olarak, genellikle %5-10 kilo kaybıyla elde edilebilen kardiyovasküler ve metabolik riskin azaltılmasına öncelik vermeliyiz.
Hipertansiyon, yüksek LDL ve tip 2 diyabet oranlarını azaltmak istiyorsak kan basıncı ve bel çevresi gibi diğer ölçümlere daha yakından bakmamız gerekiyor. Bel çevresi, kadınlarda >35 inç ve erkeklerde >40 inç olduğunda daha yüksek miktarda iç organ yağıyla ilişkilidir ve zayıf metabolik sağlığın yüksek bir göstergesi olabilir.
Sağlık hizmetlerinde BMI ile ilgili önyargı ve damgalama
Ayrıca, BMI’nin sağlıkla ilişkili olduğu yönünde yaygın olarak kabul edilen iddianın yarattığı önyargıyı ve damgalamayı da dikkate almamız gerekiyor. Kilo önyargısı tehlikelidir: Daha büyük bir vücutta yaşamaktan ve tıp camiası içinde ve içinde önyargı yaşamaktan kaynaklanan psikolojik stres, depresyon, anksiyete, madde bağımlılığı, zayıf beden imajı ve kaçırılan teşhis riskini artırır. Çoğu durumda doktorlar obezite karşıtı önyargılara eğilimlidir ve bu da onların obeziteyle yaşayan birinin tıbbi endişelerini göz ardı etmelerine yol açabilir.
Bir sağlık ölçütü olarak kullandığımızda, BMI’ın popülasyonlara, etnik kökenlere ve sporculara göre nasıl değiştiğine dair daha incelikli bir bakış açısına sahip olmamız gerekiyor. Klinisyenlerin kilo damgalaması konusundaki doğal önyargıyı tanımaları için eğitilmesi, kilonun sağlıkla ilişkili olduğu ve ayrıca BMI’nin kimin ilaç alacak kadar sağlıksız olduğunu belirlemek için yeterli olduğu fikrini aşmak için çok önemlidir.
Kapsamlı, bütün-kişi odaklı tedavi çözümdür
Artık BMI’ın ötesine geçip sağlığı gerçekten ölçmek için bütünsel bir yaklaşım benimsemenin zamanı geldi. Bu, doğru müdahaleleri belirlemeden önce vücut kompozisyonu, metabolik sağlık ve zihinsel sağlık gibi faktörlerin yanı sıra kan basıncını, LDL kolesterolü ve A1C’yi ölçmek gibi görünebilir.
Kilonun ötesine geçen ve zihinsel ve fiziksel sağlığa hitap eden entegre, kişiselleştirilmiş tedavi, kimin GLP-1 alacağını belirlemede altın standart olmalıdır. Hastaların karşılaştıkları travma, önyargı ve damgalanmadan kurtulmalarına yardımcı olmak şefkatli ve empatik bir yaklaşım gerektirir. Bilişsel davranışçı teknikler konusunda eğitimli klinisyenler, hastaların yiyecek ve vücutla olumlu bir ilişki geliştirmelerine yardımcı olurken, aynı zamanda diğer daha karmaşık zihinsel sağlık koşulları mevcut olduğunda tarama yapıp tedaviye öncelik verebilir. Ayrıca klinisyenlerin kilo önyargısını tanımak ve azaltmak, kapsayıcılık ve eşitlikçi bir bakım ortamını teşvik etmek için sürekli eğitim almaları gerekir.
Başarılı tedavi, disiplinler arası işbirliğini, tıbbi, beslenme terapisini ve bireysel ihtiyaçlara göre uyarlanmış psikolojik müdahaleleri entegre etmeyi gerektirir. Beslenmeyi optimize etmek, yalnızca miktar ve kalori yerine gıda kalitesine odaklanmak ve ideal ve gerçekçi bir vücut ağırlığına ulaşmak için kayıtlı diyetisyenlerle çalışmak çok önemlidir. Doğru yiyecekleri yemek ve yalnızca küçük öğünler tolere edildiğinde beslenmeyi optimize etmek, genel sağlık ve hızlı kilo ve yağsız vücut kütlesi kaybının önlenmesi için çok önemlidir.
Çözüm
BMI’nin bir sağlık ölçüsü olarak eksiklikleri, sağlık uygulamalarında paradigma değişikliğini gerektirmektedir. Yalnızca BMI kriterlerine dayanarak GLP-1’in gereğinden fazla yazılması, bireysel sağlığın önemli yönlerini gözden kaçırıyor ve sağlık hizmetlerinde eşitsizliklerin devam etmesine neden oluyor. İleriye dönük olarak, BMI’ı aşan ve bütünsel sağlık faktörlerini ele alan daha kapsamlı, kişiselleştirilmiş tedavi stratejilerini benimsememiz gerekiyor. Kapsayıcılık, empati ve kanıta dayalı uygulamalara öncelik vererek sağlık hizmetlerine adil erişim ve daha iyi hasta sonuçları sağlayabiliriz.
Fotoğraf: aykut karahan, Getty Images
Gretchen Zimmermann, Vida Health’te Kardiyometabolik Bakım ve Reçete Yazma Başkanıdır.
